Videogames spreken sinds de jaren zeventig tot de verbeelding van Amerikanen, met de introductie van zeer eenvoudige games. Hoewel de grafische kenmerken van deze basisprogramma’s primitief waren in vergelijking met de complexe, veelzijdige spellen van vandaag, raakten veel kinderen, tieners en volwassenen snel geboeid door dit nieuwe tijdverdrijf. Het werd al snel duidelijk dat videogames het potentieel hadden om veel tijd in beslag te nemen, aangezien de spelers herhaaldelijk probeerden te winnen. Tegenwoordig wordt verslaving aan videogames erkend als een procesverslaving, vergelijkbaar met dwangmatig gokken, waarbij de haast om te winnen een van de belangrijkste drijfveren wordt om te spelen.
In de begindagen van videogames waren de meeste games alleen beschikbaar op speelautomaten, die niet 24 uur per dag toegankelijk waren. Tegenwoordig zijn games een van de meest populaire functies van sociale netwerksites en kunnen ze bijna continu worden gespeeld op draagbare game-apparaten, pc’s of smartphones. Videogames zijn veel uitgebreider geworden, met rijke alternatieve werelden, meerdere personages en ingewikkelde verhaallijnen. Introverte kinderen of tieners kunnen ontdekken dat ze interactie met ‘echte’ leeftijdsgenoten kunnen vermijden door voornamelijk met andere online spelers om te gaan, onder het mom van personages met ontzagwekkende gaven en krachten.
Wanneer gamen een verslaving wordt
Wanneer gamen een verslaving wordt Niet alle onderzoekers zijn het erover eens dat videogames een schadelijke of verslavende activiteit is. Veel mensen, ook ouders, zijn van mening dat videogames de verbeeldingskracht vergroten, kinderen de mogelijkheid bieden om samen te werken en cognitieve vaardigheden aanscherpen. Maar wanneer jonge mensen het grootste deel van hun tijd besteden aan het spelen van videogames ten koste van schoolwerk, lichaamsbeweging, familie-evenementen of sociale activiteiten, lijken de voordelen van gamen minder zeker.
Er is enige controverse over de vraag of videogamen een verslaving is die vergelijkbaar is met gokken, drugsmisbruik of alcoholisme.d
Psychology Today stelt dat de vergelijking tussen videogames en gokken gebrekkig is, omdat er geen financiële belangen of materiële verliezen zijn verbonden aan videogames. Het winnen van een videogame vereist cognitieve vaardigheden en scherpe reflexen, terwijl winnen bij gokken een kwestie van geluk is.
Volgens WebMD kan verslaving aan videogames echter worden beschouwd als een soort stoornis in de impulsbeheersing.
De bron van de verslavende kwaliteit van gamen is nog onbekend, maar onderzoekers stellen voor dat het proces van het spelen en winnen van deze games de afgifte van dopamine kan veroorzaken, een chemische stof in de hersenen die de stemming verbetert en voor een stroom van energie zorgt. Dopamine is dezelfde neurotransmitter die betrokken is bij andere verslavende activiteiten, zoals alcohol- of drugsmisbruik.
Verslaving aan videogames wordt momenteel niet erkend als een verslavende stoornis in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, de definitieve gids voor psychiatrische aandoeningen. Maar een obsessieve preoccupatie met games ten koste van echte activiteiten of verplichtingen heeft enkele kenmerken van verslavend gedrag. Hoe kan een ouder zien wanneer gamen niet langer eenvoudig amusement is en een verslaving is geworden?
Klik hier voor meer info